XX Płacz Demona - Team 7

Shi: :D :D :D
Nobi-chan: Shi jest wesoła. To źle wróży, oj źle...
Uzu: CO! Myślałam, że będzie zła przez najbliższy miesiąc, za zalożenie tego Yaoi-blog...
Rini: Pewnie się cieszy, że mimo wszystko ktoś spełnił jej uroczą prośbę...
Shi: Basiu - dzięki. Weny nam nie zabraknie.
Anne: A teraz zapraszamy na rozdział. Hmn... Długo nas nie było...
Shi: Komętujcie, komentujcie!

/Uzu/

Przeciągnęłam się.
~Kami-sama, za co, ten teges?!~ jęknęłam głucho.
~Bosz, to najgorsze zakwasy jakie miałam ever!~
Do pokoju wszedł braciszek, który znając życie już od 3 godzin był na nogach.
 - Co jest? - spytał.
 - Jak ty to robisz? - spytałam
 - Co robie?
 - Nie masz zakwasów! Ja czuje jakby mi nogi zaraz miały odpaść, a ty tak po prostu... To nie fair.
 - Przecierz ci wczoraj mówiłem, że masz nie siadać i nie leżeć tylko przez cały czas się ruszać bo tak będzie. Ale NIE! Bo Uzu wie lepiej. - stwierdził.
Prychnęłam i zrobiłam moją minę bądz-cicho-jesztem-na-ciebie-obrażona-masz-się-do-mnie-nie-odzywać.
Przypomniały mi się wczoraj wszystkie ćwiczenia do których zmusił mnie Naruto-onii-chan.
~Bosz, dlaczego on się tak słucha tych wytycznych Shi-san? Teraz rozumiem dlaczego Kurama-onii-san i Naruto-onii-chan tak się jej boją...~
 - Która godzina? - spytałam.
 - Ósma.
 - CO?!
 - To, przebiraj się, bo zaraz musze iść na przydział drużyn, a ty do Hokage. - powiedział, a ja wypadłam jak strzała z mojego pokoju. Pognałam do łazienki i wziełam mega szybki prysznic. Przebrałam się i wysuszyłam włosy.
 - UZU! Mamy jeszcze 15 minut, a musisz jeszcze coś zjeść! - usłyszałam krzyk Nii-chan z kuchni.
Wyszłam z lazienki i udałam się do małego saloniku połączonego z kuchnią. Już z daleka poczułam zapach kakao i naleśników.
~Mmmmnn...~ Aż mi ślinka pociekła.
 - Usiadłam przy stole, a Nii-chan po chwili postawił przedemną talerz pełen pytsznych, grubych, miękkich naleśników i kubek slodkiej, parującej czekolady. Szybko zjadłam i razem z bratem wyszłam z domu.

/Sasuke/

Wstalem i jak zwykle, wręcz machinalnie poszedłem pod prysznic, przebrałem się i zjadłem śniadanie. Tenposiłek najbardziej przypominał mi moją matke. Uwielbiała gotować i robiła genialne bento. Uśmiechnąłem się na wspomnienie pand, ktore zrobiły w Akademii furrore nie z tej ziemi...
Pokręciłem głową. To już przeszłość, ktorej zmienić nie mogłem a rozmyślanie o tym nic nie da. Wstałem i wyszłem z domu. Po 20 minutach dotarłem do Akademii.
Usiadłem w ławce i czekałem aż reszta się zbierze. Po kilkunastu minutach w klasie pojawiły się Ino i Sakura. Mam nadzieję, że nie muszę tłumaczyć ich reakcji.
 - Mogę usiąść obok ciebie, Sasuke-kun? - spytały w tym samy czasie. Spojrzałem najpierw na Yamanake, a potem na Haruno. Zatrzymalem się. Jadowicie zielone oczy patrzyły na mnie jak na... potwora...
Niepotrafiłem pojąć co takiego jest w jej wzroku, ale pierwszy raz w życiu bałem się.

/Hinata/

Usiadłam obok Naruto. Zaczeliśmy rozmawiać o tym z kim będziemy w drużynie.
 - Z kim byś chciał być, Naruto-kun? - spytałam.
Błękitnooki zamyślił się.
 - Nie wiem z kim chciałbym być... Może z moją siostrą... - posmutniałam, czyżby nie chciał być ze mną w drużynie. - Ciebie też lubie... - powiedział po chwili, a moje wewnętrzne ja robiło właśnie potrójne salto wrzeszcząc: TAK! - Ale pewnie będe razem z Sasuke i... hmn... Sakurą.
 - Co! Dlaczego? - spytałam. Ja chce być z NARUTO!
 - Bo ty będziesz z Kibą i Shino. Najpewniej stworzycie zespół poszukiwawczy. Ino, Maru i Chouji stworzą zespół wykradania i przechwytywania informacji, Akihito, Zakuro i Kouto są świetni w defensywie, a Ren, Yoshimitsu i Otoha w ofensywie. - stwierdził. - Takie składy przeplatają się w Konoha-gakure od Nidaime Hokage.
 - A twoja grupa? - spytałam
 - Moja? - mówiąc to uśmiechnął się. - Zobaczysz.
W tym momencie do klasy wszedł Iruka i zaczął przydzielać drużyny. Wszystkie składy były takie jak przewidział Naruto.
 - Team 7 - Sasuke Uchiha, Sakura Haruno i Naruto Uzumaki - oświadczył. - Waszym sensei, będzie... - w tym momencie drzwi z zawiasów wyleciały, a razem z nimi czerwonowłosy jounin, wrzeszcząc: Za co Uzu-chan.
 - Za głupote. - odpowiedział głos zza drzwi.
Nasza reakcja... hmn...: WTF???
Mężczyzna wstał. Okazało się, że to Kurama.
 - Oi mina - przywitał się. Po czym zwrócił się do Iruki. - w skład Team 7 wejdzie jeszcze jedna osoba. Uzu Uzumaki. - powiedział, a nagle zza drzwi wyłoniła się blondynka.

/Sasuke/

Spojrzałem w stronę drzwi i oniemiałem, z resztą nie tylko ja. Przed nami stała mloda dziewczyna o długich blond włosach związanych w dwie kitki i grzywce opadającej na lewą stronę. Miała ciepłą karnacje i piękne duże oczy w kolorze letniego nieba. Była dość wysoka i hmn... powiedzmy, że weszła już w wiek dojrzewania.
 - Uzu, to ty? - spytaliśmy wszyscy naraz. Chyba każdy ją już znał. Pomalowanie monumentu Hokage to nie byle "przestępstwo". Ale ta dziwna zmiana w jej wyglądzie. Teraz wyglądała na jakieś 13-14, a jeszcze wczoraj na 10-11.
~Nie, to niemożliwe, by to była ta sama osoba.~
 - A NIE MÓWIŁEM! - usłyszeliśmy głos z tyłu klasy. - TERAZ SIĘ TŁUMACZ.
 - Ale Nii-chan, ja tylko... - zaczęła.
 - Mówiłem, przyjedz później, ale nie. Bo Uzu stwierdziła, że nie chce jej się czekać.
 - HEJ!!! Chciałam tylko się z tobą zobaczyć to takie dziwne.
 - Pfu... - prychnął blondyn. - Mogłabyś czasami myśleć, wiesz?
 - Może mi ktoś wreszcie wytłumaczyć o co tu chodzi. - odezwał się Umino.
Blondynka odwróciła się.
 - No bo ten... ja... Eee...
 - Moja siostrzyczka ma mały problem. - powiedział za nią Naruto. - Jej organizm przestał produkować hormony odpowiadające za wzrost, dlatego musi co 3 lata zażywać pigułki, które sprawiają, że rośnie. Ale są na tyle mocne, że rośnie w jeden dzień o 2-3 lata do przodu. - powiedział jakby mówił o pogodzie.
 - To nie może brać tych lekkich raz na np. miesiąc. - spytał nagle Kiba.
 - Jeśli próbowałeś błysnąć intelektem to ci to nie wyszło. - powiedział blondyn. - Te tabletki na nią nie działają.
Uzu dalej stała na środku sali i widać było, że czuje się dość nieswojo.
 - Ehh... Uzu siadaj. - odezwał się Naruto wskazując miejsce obok siebie.
Po dłuższej chwili Iruka znów zaczął wyczytywać listę.
A ja... poczułem się dziwnie... na wieść, że Uzu będzie w mojej drużynie.

/2h później/

Siedzieliśmy tak w piątkę: ja, Sakura, Uzu, Naruto i ten facet Kurama. Czekaliśmy na tego całego Kakashiego, a ten jak na przekór nie przychodził.
 - Bosz, ile mamy jeszcze czekań, ten teges... - zawyła blondynka.
 - Spokojnie Uzu. Kakashi zawsze się spóźnia - odparł jej brat.
 - Właśnie Uzu-chan. Kakashi-san zawsze się spóźnia. - powiedział czerwonowlosy.
 - A niby skąd to wiesz? - spytałem.
 - Spotkałem go już klika razy - odparł mi czerwonowłosy. - Hokage-sama zawsze się na niego wydziera.
Właśnie w tym momencie w drzwiach pojawił się szarowłosy jounin z maską na twarzy. Opaska ninja zasłaniała mu lewe oko.
 - Yo dzieciaki - przywitał się.
 - Yo sensei - odpowiedziała mu blondynka.
Szarowłosy uśmiechnął się do niej. Wywnioskowałem to z jego przymkniętego oka.
 - Dobra to ja lecę. Zaopiekuj się dobrze moim młodszym rodzeństwem, dobrze, Kakashi-san?
 - Oczywiście, Kurama-san - po chwili zwrócił się do nas. - Chodźcie ze mną na dach.
Udaliśmy się schodami na najwyższe piętro budynku. W wielkich donicach posadzone były drzewa (Uzu: No co? To świat ninja, tu wszystko jest możliwe).
 - Dobra dzieciaki, przedstawcie się. - powiedział szarowłosy i usiadł na barierce. My usiedliśmy na schodkach.
 - Może ty pierwszy, co, sensei - zaproponowała Uzu.
 - Hmn... Więc jestem Kakashi Hatake. Lubie fajne rzeczy, nie lubie nie fajnych rzeczy. Marzenia nie zdradze, a hobby mam ciekawe.
 - Super, czyli dowiedzieliśmy się tylko tego jak się nazywa - stwierdziła Uzu.
 - Teraz ty. - odezwał się w stronę blondynki.
 - Jestem Uzu Uzumaki. Lubie moją rodzinę, nie lubię... hmn... aktualnie JEGO! - wskazała na brata.
Naruto uśmiechnął się niewinie.
 - Ale za co Uzu-chan? - spytał zdabniając jej imię.
 - Już ty dobrze wiesz co! - odparła blondynka.
~Czyli miałem racje myśląc, że to nie ona pomalowała monument~ pomyślałaem domyślając się o co chodzi.
 - Marzenie? To moja tajemnica. Hobby - treningi, jedzenie ramen, czytanie mang.
Następnie odezwała się Sakura.
 - Nazywam się Sakura Haruno. Cenie szczerość i uczciwość. Nienawidze kilku osób. Moje hobby to czytanie o różnych sztukach ninja i polityce między wioskami. Marzenie... odnaleźć osobę, którą kocham, a która jest teraz bardzo daleko. - powiedziała.
Zatkało mnie. Sakura zawsze się do mnie przystawiała, więc o co jej chodziło z osobę, którą kocham.
Po chwili odezwałem się, bo akurat nastąpiła moja kolej.
 - Jestem Sasuke Uchiha. Nielubie wielu rzeczy, ulubionej rzeczy brak. Hobby nie mam. Cel? Marzenie? Są dość ambitne. Odbudować klan, albo zniszczyć pewną osobę. - powiedziałem.
Po tym co powiedziałem, każdy miał inną reakcję.
Sakura zrobiła mine: nie-znosze-cię... Trochę mnie to dziwiło, ale co minie ma ona obchodzić.
Uzu: no-nieźle-ambitny-to-ty-jesteś
Naruto: oj-oj-oj-źle-się-zapowiada-to-nie-może-się-dobrze-skończyć
Kakashi: mogłem-się-tego-spodziewać
Po mnie odezwal się blondyn.
 - Jestem Naruto Uzumaki, brat tej tu obok - powiedział wskazując na dziewczyne. - Moje hobby to wszystko co robie, bo wszystko jest ciekawe. Kiedyś chciałem zostać Hokage. Obecnie... no moje marznie jest trochę inne.
 - SUPER! Skoro się już wszyscy znamy to przejdziemy do najwarzniejszego punktu dzisiaejszego dnia - jutro macie pierwszą misję. Będzie to szkoła przetrwania. - powiedział szarowłosy - będziecie mieli pewne zadanie. Jak nie zdacie wlecicie z powrtem do Akademii. Spotykamy się jutro o 5 na polu nr 7. Nie jedzcie śniadania. - powiedział i zniknął w dymie.
 - Chikuso! - odezwała się Uzu. - Wstać o 5 i nie jeść śniadania... Koszmar!